W życiu młodego człowieka nieuchronnie przychodzi czas, w którym odzywa się w nim potrzeba usamodzielnienia się.

Najczęściej wiąże się to z osiągnięciem pewnej dojrzałości i podjęciem decyzji o wyprowadzce.

Jednak czy na wyprowadzkę gotowe powinny być tylko dorosłe dzieci opuszczające rodzinne gniazdo? Nie do końca, ponieważ nie ulega wątpliwości, że ważne jest, aby przy postanowieniu o wyprowadzce nie myśleć egoistycznie, lecz pamiętać przede wszystkim o tych, których wyprowadzka młodego człowieka może wpędzić w poczucie osamotnienia czy pustki, czyli o rodzicach.

Powinno się mieć na uwadze, aby stopniowo udowadniać swoim rodzicielom, że ich praca i trud włożony w ukształtowanie i wychowanie latorośli, zaczynają już owocować i sprawiać, że przychodzi czas na uniezależnienie się i sprawdzenie siebie w nowych, bardziej sprzyjających dorosłości okolicznościach.

Bardzo ważne jest także to, aby wytłumaczyć rodzicom, że wyprowadzka nie oznacza ucieczki od nich, lecz stanowi kolejny etap życia młodego człowieka.

Pomocne w takiej sytuacji mogą być przede wszystkim długie i spokojne rozmowy, a także upewnianie rodziców o miłości i potrzebie obecności, jakimi obdarzają je dzieci.